ALRAUNA – magiczny korzeń o niezwykłych mocach cz. 1
Alrauna, czy też mandragora od zawsze budzi wielki respekt wśród znawców okultyzmu. Jej nazwę tłumaczy się jako „ten, który poznał tajemnice świata”. Najważniejszą i zdecydowanie najbardziej pożądaną częścią rośliny jest korzeń. To on ma najwięcej magicznych mocy i tajemniczych właściwości.
Ten magiczny korzeń niezwykle trudno pozyskać, podobno strzeże go sam diabeł. Według wierzeń skandynawskich można było znaleźć go w ziemi pod szubienicą, ponieważ wyrastał z nasienia wisielców, stąd trzecia jej nazwa – kwiat wisielców. Gdy w nocy wyrywa się ją z ziemi, jej straszliwe krzyki mogą wystraszyć na śmierć osobę, która chce ją posiąść. Ma ludzkie kształty – wyrastają jej kończyny zakończone pazurkami podobnymi do paznokci, na tworze zbliżonym do głowy rosną włosy, mandragora jest też określonej płci. Niektórzy twierdzą, że może się poruszać i wydaje piskliwe odgłosy, szczególnie, gdy odczuwa ból lub złość.
Pierwsza mandragora, jak mówią źródła, miała powstać już w biblijnym raju jako pierwowzór człowieka. Czasem uznaje się, że była stworzona na podobieństwo drzewa Dobra i Zła. Alrauna była używana w medycynie jako środek uśmierzający ból, w konwulsjach, reumatyzmie, podczas operacji. Zauważano też jej działanie odurzające, od samego wąchania liści czy owocu można było „oniemieć” lub doznać „otumanienia”.
Przypisuje się jej niezwykłe właściwości i niewiarygodne moce. Jest ona bowiem zarówno bardzo silnym afrodyzjakiem, jak i amuletem, chroniącym kobietę przed poronieniem. Jej kolejną właściwością miała być możliwość zamieniania się posiadającej ją osoby w jakąkolwiek dowolną postać. Co ciekawe – z jednej strony przypisuje się jej diabelskie powiązania i proweniencje, a mimo to uznawano, że powieszona w domu chroni przed chorobą i odpędza złe duchy. Niewątpliwie suszona mandragora, jej ścierany korzeń, były używane przez czarownice jako składnik specjalnej maści. Nacierały się nią przed wyruszeniem na sabat, szczególnie w miejscach, gdzie skóra jest najcieńsza (za uszami, pod kolanami, w wewnętrznej części nadgarstka, w pachwinach). Maść, właśnie dzięki właściwościom alrauny, miała działanie halucynogenne. Dzięki niej czarownice miały okultystyczne wizje począwszy od latania, poprzez szaleńczy taniec sabatowy, aż po niesamowite wyobrażenia seksualne. W podobny sposób korzystali z mandragory indiańscy szamani.
